Baba Siddique Murder Case: बाबा सिद्दीकींवर गोळ्या झाडणाऱ्या मारेकऱ्याचा कबुलीनामा, पोलिसांची लांबलचक चार्जशीट, वाचा शब्द जसाच्या तसा
Baba Siddique Murder Case: हरिश कश्यप याचा चुलतभाऊ धर्मराज कश्यप हादेखील सहा महिन्यांपूर्वी पुण्यात कामाला आला होता. तेव्हा मी, धर्मराज कश्यप दोघे हरिश कश्यपच्या दुकानात काम करायचो, असे शिवकुमार गौतमने पोलिसांना दिलेल्या जबाबात सांगितले आहे.
Baba Siddique Murder Case Updates: राष्ट्रवादी काँग्रेसच्या अजित पवार गटाचे नेते बाबा सिद्दीकी हत्याप्रकरणात मुंबई पोलिसांच्या गुन्हे शाखेने विशेष मकोका न्यायालयात दाखल केलेल्या आरोपपत्रात 26 जणांचा समावेश आहे. या आरोपपत्रात अनेक महत्त्वाच्या गोष्टींचा उल्लेख करण्यात आला आहे. याप्रकरणात अटक करण्यात आलेला लॉरेन्स बिश्नोई टोळीचा सदस्य शिवकुमार गौतम याने बाबा सिद्दीकी यांची हत्या केल्याची कबुली पोलिसांसमोर दिली आहे. बाबा सिद्दीकी यांची हत्या कशाप्रकारे केली, त्याचा कट कसा रचला, याबद्दल शिवकुमार गौतमने पोलिसांना सांगितले. माझा मित्र हरीश कश्यप याने माझी ओळख प्रवीण लोणकर आणि शुभम लोणकर यांच्याशी करुन दिली. मी या दोघांना तीन वर्षांपासून ओळखत होतो. आम्ही एकमेकांना भेटायचो तेव्हा आमच्यात विविध विषयांवर चर्चा व्हायची. प्रवीण लोणकर याला त्याच्या जवळचे लोक 'अण्णा' बोलायचे आणि शुभम लोणकरला लाडाने 'शुभ्भू' नावाने हाक मारायचे. हरिश कश्यप याचा चुलतभाऊ धर्मराज कश्यप हादेखील सहा महिन्यांपूर्वी पुण्यात कामाला आला होता. तेव्हा मी, धर्मराज कश्यप दोघे हरिश कश्यपच्या दुकानात काम करायचो, असे शिवकुमार गौतमने पोलिसांना दिलेल्या जबाबात सांगितले आहे.
शिवकुमार गौतमनं सांगितलं की, त्यावेळी मी धर्मराज कश्यपची ओळख प्रवीण लोणकर आणि त्याचा भाऊ शुभम लोणकर यांच्याशी करून दिली. मी दारू पीत नाही, पण शुभम लोणकर नेहमी धर्मराजला दारू पाजायचा आणि आमच्या खाण्यापिण्याचा खर्च करायचा. जेव्हा मी आणि धर्मराज कश्यप शुभम लोणकर आणि प्रवीण लोणकर यांना त्यांच्या डेअरीमध्ये भेटायला जायचो, तेव्हा शुभम लोणकरनं माझी आणि धर्मराज कश्यपची ओळख त्याच्या पुण्यातील मित्र रूपेश मोहल, शिवम कोहाड, करण साळवे, आदित्य गुलनकर, गौरव यांच्याशी करून दिली, जे तिथे नियमितपणे येत होते. अपूनने ते रफिक शेखद्वारे पूर्ण करून दाखवले. त्या काळात एके दिवशी शुभम लोणकरनं स्वतः मला सांगितलं की, तो आणि त्याचा मोठा भाऊ प्रवीण लोणकर लॉरेन्स बिश्नोई टोळीसाठी काम करतात आणि त्याच्या दुकानात तो ज्या लोकांना भेटतो ते म्हणजे रूपेश मोहल, शिवम कोहाड, करण साळवे, आदित्य गुलनकर, गौरव अप्पुणे, शुभम लोणकर आणि प्रवीण लोणकर यांच्या सूचनेनुसार रफिक शेख आणि ते सर्व लॉरेन्स बिश्नोई टोळीसाठी काम करतात.
जून 2024 मध्ये, शुभम लोणकर (शुब्बू) ने मला आणि धर्मराज कश्यपला सांगितलं की, जर आपण त्याच्या सूचनेनुसार एखादं काम केलं तर, आपल्याला त्या कामाच्या बदल्यात 10 ते 15 लाख रुपये मिळू शकतात. जेव्हा मी विचारलं की, आम्हाला काय काम करायचं आहे, तेव्हा शुभमननं सांगितलं की, आम्हाला बाबा सिद्दीकी नावाच्या माणसाचा किंवा त्याचा मुलगा झिशान सिद्दीकीचा खून करायचा आहे. पण त्यानं त्याबद्दल उघडपणे फारसं काही सांगितलं नाही. पण खून केल्यानंतर आम्हाला 10 ते 15 लाख रुपये मिळणार होते, म्हणून मी आणि धर्मराज कश्यप यांनी शुभम लोणकरला सांगितलं की, आम्ही खून करण्यास तयार आहोत.
त्यावेळी शुभम लोणकरने त्याचा नागपूरचा मित्र सुमित याला रूपेश मोहोळच्या बँक खात्यात काही पैसे जमा करण्यास सांगितलं होतं. त्यानंतर रूपेश मोहोळनं त्याच्या बँक खात्यातून 12870 रुपये हरीश कश्यपच्या बँक खात्यात पाठवले. या पैशातून आम्ही बाबा सिद्दीकीवर गोळीबार करताना हरिस कश्यपकडून डोळ्यांना त्रास देणारा गॅस स्प्रे खरेदी केला होता. हॅरिसने ते आमच्याकडे दिले.
काही दिवसांनी शुभम लोणकरने आम्हाला हत्या प्रकरणाची आठवण करुन दिली आणि विचारले, घाबरला आहेस का?, यावर मी आणि धर्मराज कश्यप यांनी आम्ही काम करु असं स्पष्ट केले. एके दिवशी शुभम लोणकरने त्याच्या मोबाईलवरून स्नॅपचॅट या अॅपद्वारे अनमोल बिश्नोईला व्हिडीओ कॉल केला आणि मला आणि धर्मराजला अनमोल बिश्नोईशी बोलायला लावले. त्यावेळी अनमोल बिश्नोई आम्हाला म्हणाला, राम राम भाऊ, कसे आहात, भीती वाटतेय का?, असा सवाल केला. तसेच तुम्हाला ज्या लोकांना मारायचे आहे ते दाऊद इब्राहिमशी जोडलेले आहेत आणि बॉम्बस्फोटांमध्ये सामील आहेत, असं सांगून आम्हाला काम करण्यास प्रवृत्त केले. तसेच जर काही पैशांची गरज असेल तर तुम्ही शुभम लोणकरला सांगा, तो त्याची व्यवस्था करेल. मग मला आणि धर्मराज कश्यपला खात्री पटली की शुभम लोणकर आणि त्याचा भाऊ प्रवीण लोणकर दोघेही बिश्नोई टोळीसाठी काम करतात.
जेव्हा आम्ही रात्री शुभम लोणकर आणि प्रवीण लोणकर यांना त्यांच्या डेअरीवर भेटायला जायचो, तेव्हा मला समजले की शुभम लोणकर दररोज रात्री अनमोल बिश्नोईशी त्याच्या मोबाईलवर स्नॅपचॅटद्वारे बोलत असायचा. शुभम लोणकर आणि प्रवीण लोणकर यांना आम्ही बऱ्याचवेळा मोबाईलवरील स्पीकर फोनवर अनमोल बिश्नोईसोबत बोलताना ऐकले. मग त्यांच्या संभाषणादरम्यान, अनमोल बिश्नोईने रुपेश मोहल आणि त्याच्या पुण्यात राहणाऱ्या आणि अनेकदा डेअरीला भेट देणाऱ्या मित्रांबद्दल विचारपूस केली.
काही दिवसांनी, शुभम लोणकरने मला अनमोल बिश्नोईशी थेट बोलण्यासाठी माझ्या मोबाईलवर स्नॅपचॅट अॅप डाउनलोड करण्यास सांगितले. शुभमच्या विनंतीवरून मी माझ्या मोबाईलवर स्नॅपचॅट अॅप डाउनलोड केले. माझ्याकडे दोन स्नॅपचॅट आयडी होते आणि या स्नॅपचॅट आयडीवरून मी 'Sunny Sunny' या स्नॅपचॅट आयडीवरुन अनमोल बिश्नोईशी बोलत होतो. त्यावेळी मला कळले की जेव्हा मी स्नॅपचॅटवरून सनी सनी या आयडीवर कॉल करायचो, तेव्हा सुरुवातीला सुमित नावाचा एक व्यक्ती आधी बोलायचा आणि त्यानंतर अनमोल बिश्नोई कॉलवर येऊन कामाबद्दल बोलायचा.
काही दिवसांपूर्वी Sunny Sunny आणि Amit Pandit 712 या स्नॅपचॅट आयडीवरुन आमचं बिश्नोईसोबत बोलणं व्हायचं. कधीकधी शुभम लोणकर, मी आणि अनमोल बिश्नोई स्नॅपचॅट कॉल करुन कामाबद्दल बोलायचो. काही दिवसांनंतर, शुभम लोणकर याने मला आणि धर्मराज कश्यप याला सांगितलं की, तुम्हाला मुंबईत राहून ठार मारण्यासाठी जी हत्यारं लागतील, ती आमच्या बिश्नोई टोळीसाठी मुंबईत काम करत असलेल्या बब्बू सिंगकडून भेटतील. या हत्येची जबाबदारी शुभम लोणकर, अनमोल बिश्नोई किंवा त्यांच्या टोळीचा मोठा माणूस घेईल, असं फेसबुक पोस्ट करून सांगण्यात आलं, असं शुभमने सांगितलं.
एके दिवशी मी, शुभम आणि धर्मराज बसून कामाबद्दल बोलत होतो. त्यावेळी शुभमने हरीशला बोलावलं. त्यावेळी मला आणि धर्मराजाला मदतीसाठी हरीशकडून 10 लाख रुपये मिळतील, असं सांगितलं होतं.
मी आणि धर्मराज कश्यपने अनमोल बिश्नोई आणि शुभम लोणकर यांच्या आदेशावरुन, मुंबईला जाऊन बाबा सिद्दीकी आणि त्याच्या मुलाला ठार मारण्याचा निर्णय घेतला. मी आणि धर्मराज कश्यप ऑगस्ट 2024 मध्ये शुभम लोणकरच्या सांगण्यावरून कर्जतला आलो होतो. शुभमने आम्हाला कर्जतला जाऊन नित्याला भेटायला सांगितलं होतं. नित्या आमच्या राहण्याची व्यवस्था करणार होता. त्यामुळे मी आणि धर्मराज दोघेही पुण्याहून कर्जतला आलो. आम्हाला कर्जत रेल्वे स्थानकाबाहेर नितीन उर्फ नित्या, चेतन आणि प्रदिप भेटले. ते आम्हाला नेण्यासाठी पांढऱ्या रंगाच्या मारुती वॅग्णर कारमधून आले होते. कारमध्ये बसल्यावर नित्याने आम्हाला सांगितलं की, तुमच्या राहण्याची व्यवस्था त्यांचा मित्र संभाजीच्या घरी करण्यात आली आहे. मग आम्ही सर्व कर्जतपासून 15 ते 20 किलोमीटर अंतरावर असलेल्या संभाजीच्या घरी गेलो. धर्मराज, नित्या, चेतन, प्रदीप आणि मी संभाजीच्या घरी पोहोचलो आणि त्यानंतर नित्या म्हणाला की, हत्या करण्यासाठी लागणारे साहित्य बिश्नोई गँगचा माणूस बब्बू सिंग त्यांचा एक माणूस राम कनोजीयाद्वारे तुम्हाला पाठवेल.
त्यानंतर, शुभम लोणकरच्या सल्ल्यानुसार, मी आणि हरिस कश्यप ऑगस्ट 2024 मध्ये मुंबईत खोली भाड्यानं घेण्यासाठी आलो. मग बरीच शोधाशोध केल्यानंतर, एका एजंटच्या माध्यमातून आम्ही कुर्ल्यातील फिनिक्स मॉलजवळील एका चाळीत, एक खोली भाड्यानं घेतली आणि पुन्हा पुण्याला गेलो. काही दिवसांनी, धर्मराज कश्यप आणि मी दोघेही मुंबईतील कुर्ला इथे भाड्याच्या घरात राहायला आलो.
नित्याकडून मला कळलं की, अनमोल बिश्नोईनं यापूर्वी बब्बू सिंहला या खुनाच्या कामासाठी मुंबई आणि आसपासच्या भागात राहणाऱ्या शूटर्सची व्यवस्था करण्यास सांगितलं होतं. त्यानंतर बब्बू सिंहनं नितीन उर्फ नित्या, राम कनोजिया आणि त्याच्या साथीदारांना हत्येसाठी तयार केलं होतं. ही हत्या करण्यासाठी, अनमोल बिश्नोई आणि बब्बू सिंह यांच्या सूचनेनुसार, नितीन सप्रे आणि राम कनोजिया बाबा सिद्दीकी यांच्या वांद्रे येथील घरी आणि त्यांचा आमदार मुलगा झिशान सिद्दिकी यांच्या ऑफिसमध्ये गेले. पण काही कारणांमुळे तो त्यावेळी हत्या करू शकला नाही. नितीन उर्फ नित्यानं आम्हाला सांगितलं की, बब्बू सिंहनं त्याला सांगितलं होतं की, राम कनोजिया आणि त्याचे लोक या हत्येत मला आणि धर्मराज कश्यपला मदत करतील.
जेव्हा मी या हत्येबद्दल स्नॅपचॅटवर अनमोल बिश्नोई आणि शुभम लोणकर यांच्याशी बोलत असे, तेव्हा मला कळले की, पंजाबमधील जालंधर येथील रहिवासी आणि बिश्नोई टोळीसाठी काम करणारा यासीन अख्तर उर्फ झिशान अख्तर उर्फ जस्सी हा या हत्येतील त्याच्या शूटरपैकी एक होता. केस. मी ते मुंबईला पाठवणार आहे. ऑगस्ट 2024 मध्ये, जेव्हा मी आणि धर्मराज मुंबईत राहायला आलो, तेव्हा दोन-तीन दिवसांनी शुभम लोणकरने मला स्नॅपचॅटवर सांगितले की, झिशान म्हणजेच जस्सीचा शूटर गुरमेल सिंग अमृतसर दादर ट्रेनने दादर स्टेशनवर येत आहे, तू त्याला भेटायला जा. मग मी आणि धर्मराज कश्यप दादर रेल्वे स्टेशनला गेलो, तिथे पोहोचल्यानंतर आम्हाला स्नॅपचॅटवर गुरमेल सिंहचा फोन आला आणि आम्ही त्यांना भेटलो. आम्ही त्याला कुर्ल्यातील आमच्या भाड्याच्या खोलीत घेऊन गेलो.
आम्ही तिघांनी अनमोल बिश्नोई आणि शुभम लोणकर यांच्याशी स्नॅपचॅटवर केलेल्या संभाषणानुसार, त्यांनी आम्हाला बाबा सिद्दीकीच्या वांद्रे, मुंबई येथील मगबा हाईट्स येथील घराचा आणि झिशान सिद्दीकीच्या खेरवाडी, वांद्रे येथील ऑफिसचा पत्ता पाठवला होता. गुगलवर आणि त्यांच्या कार्यालयाबाहेर लावलेल्या पोस्टर्सवरून आम्ही बाबा सिद्दीकी आणि झिशान सिद्दीकी यांची ओळख पटवली.
मी, धर्मराज आणि गुरमेल सिंह, आम्ही तिघेही ऑटो रिक्षातून त्यांच्या घराभोवती आणि ऑफिसमध्ये फिरत होतो आणि बाबा सिद्दीकी आणि झिशान सिद्दीकी कधी येतात आणि जातात याची माहिती गोळा करत होतो. या कामासाठी सुरुवातीला आम्हाला दिलेले पैसे खर्च झाल्यानंतर, मी शुभम लोणकरकडे आणखी पैसे मागितले, त्यानंतर शुभम लोणकरने मला माझा बँक अकाउंट नंबर देण्यास सांगितलं, त्यानंतर मी माझे गावातील मित्र अनुराग कश्यप आणि ज्ञानप्रकाश त्रिपाठी उर्फ ओमूनं शुभम लोणकरला बँक अकाउंट नंबर दिला होता.
मग मी अनुराग आणि ओमूला सांगितलं की, धर्मराज कश्यप, हरिश कश्यप आणि मी बिश्नोई टोळीसाठी काम करतो, आम्हाला अनमोल बिश्नोईनं मुंबईतील बाबा सिद्धीकी नावाच्या माणसाचा किंवा त्याच्या मुलाचा खून करण्यास सांगितलं आहे आणि त्या बदल्यात आम्हाला 10 ते 15 लाख रुपये मिळतील. तुम्ही जर मला मदत कराल, तर तुम्हालाही मी पैसे देईन. तुम्ही फक्त तुमच्या बँक खात्यात येणारे पैसे हरिश कश्यपच्या बँक खात्यात पाठवा, असं सांगितलं होतं. अशाप्रकारे, मला हरीसच्या बँक खात्यातून ज्ञानप्रकाश त्रिपाठी म्हणजेच ओमूच्या बँक खात्यातून मोठी रक्कम मिळाली होती. हरीश कश्यपनं मला त्याच्या कोटक महिंद्रा बँकेच्या खात्यात आलेली रक्कम काढण्यासाठी त्याच्या स्वतःच्या बँक खात्याचे एटीएम कार्ड दिले. त्या एटीएममधून मी हत्येसाठी खर्च करायचे पैसे खर्च केले होते.
काही दिवसांनी, धर्मराज आणि मी पुण्याला परत गेलो, मग प्रवीण लोणकर आणि हरिस कश्यप यांनी माझ्यासाठी, धर्मराज आणि गुरमेल सिंहसाठी नवं बनावट आधार कार्ड बनवलं आणि ते मला दिलं. मग मी बाबा सिद्दीकी आणि झिशान सिद्दीकी यांच्या घराची आणि ऑफिसची रेकी करण्यासाठी त्याच्याकडे मोटरसायकल मागितली.
4 सप्टेंबर 2024 रोजी सकाळी, अनमोल बिश्नोईनं मला Sunny Sunny या स्नॅपचॅट आयडीवरून फोन केला आणि सांगितलं की, मला अंधेरी रेल्वे स्टेशनबाहेर एका माणसाला भेटायचं आहे, जो मला कामासाठी शस्त्र देईल. अनमोल बिश्नोईच्या सल्ल्यानुसार, मी अंधेरी रेल्वे स्टेशनजवळ पोहोचलो, त्यानंतर मला स्नॅपचॅटवर फोन आला आणि लाल टोपी घातलेला एक माणूस माझ्याकडे आला आणि त्यानं मला एक पार्सल दिलं, त्यानं तोंडावर मास्क लावला होता. कुर्ल्याला घरी आल्यानंतर मी ते पार्सल उघडलं, तेव्हा त्यात 2 पिस्तूल आणि काही गोळ्या होत्या. त्याच काळात, हरीश कश्यपनं मुंबईत एक काळी अपाचे बाईक आणली आणि ती आम्हाला दिली. आम्ही रेकीसाठी तीच बाईक वापरली.
अनमोल बिश्नोईनं मला सांगितलं होतं की, काम झाल्यानंतर, आपल्या तिघांनाही आपले मोबाईल फेकून द्यावे लागतील. म्हणून योजनेनुसार, 11 सप्टेंबर रोजी, हरिश कृष्णापा यांनी मला कर्जत रेल्वे स्टेशनवर बोलावलं आणि हत्या झाल्यानंतर वापरण्यासाठी तीन नवे मोबाईल फोन दिले. दोन दिवसांनी, अनमोल बिश्नोई आणि शुभम लोणकर यांच्याशी स्नॅपचॅटवर बोलल्यानंतर, गुरमेल आणि मी 13 सप्टेंबर रोजी सकाळी आमच्या अपाचे बाईकने घाटकोपरला गेलो. पण आम्हाला भेटायला कोणीही आलं नाही, म्हणून मी गुरमेलला परत जाण्यास सांगितलं आणि थोड्या वेळाने तीन माणसं मला भेटायला आली. मग त्यांनी मला 2 पिस्तूल आणि काही गोळ्या दिल्या.
शुभम लोणकरनं हत्येपूर्वी आम्हाला स्वतः शस्त्र वापरून गोळीबाराचा सराव करण्यास सांगितलं होतं. त्यासाठी नितीन उर्फ नित्यानं राम कानोजीचा आपल्याला मदत करेल, असं सांगितलं होतं. म्हणून मी नितीन उर्फ नित्याला विचारलं की, गोळीबाराच्या सरावासाठी कोणती जागा चांगली आहे. म्हणूनच नित्यानं मला सांगितलं की, खोपोली रेल्वे स्टेशनच्या आजूबाजूच्या जंगलात मला चांगली जागा मिळेल. म्हणून मी, धर्मराज आणि गुरमेल, तिघेही आमची शस्त्र आणि गोळ्या घेऊन कुर्ल्याहून ट्रेननं लाऊजी स्टेशनला पोहोचलो. तिथे आम्ही तिघेही चौकशी करत जंगलात गेलो आणि तिथे आमच्या पिस्तुलातून प्रत्येकी दोन गोळ्या झाडल्या.
फायरिंग प्रॅक्टिसचा सराव करत असताना आम्ही मोबाईल वापरून पिस्तूल आणि गोळ्यांसोबत आमचे फोटो काढले. आम्ही स्नॅपचॅटद्वारे अनमोल बिश्नोई आणि शुभम लोणकर यांच्यासोबत फायरिंग प्रॅक्टिसची माहिती शेअर केली. त्याचप्रमाणे, फायरिंग प्रॅक्टिसची माहिती गुरमेल सिंहनं झिशान म्हणजेच जस्सीला स्नॅपचॅटद्वारे दिली. त्याच दिवशी रात्री हरीश कश्यप एटीएम कार्ड घेण्यासाठी मुंबईत परत आला. मग, शुभम लोणकर आणि प्रवीण लोणकर यांनी सांगितल्यानुसार, त्यानं घाटकोपरमध्ये मला दिलेल्या दोन पिस्तूलांपैकी एक पिस्तूल आणि काही गोळ्या रूपेश मोहोळला देण्यासाठी माझ्याकडून घेतल्या.
आमच्या प्लाननुसार, मी, धर्मराज कश्यप आणि गुरमेल सिंह दररोज संध्याकाळी आमची शस्त्र बॅगेत ठेवून ऑटो रिक्षानं खेरवाडी, वांद्र्याला जायचो. तिथून तो बाबा सिद्दीकीच्या मुलाच्या ऑफिससमोर थोडं अंतर चालत जायचा आणि बाबा सिद्दीकीच्या आणि त्यांच्या मुलाच्या येण्या-जाण्यावर लक्ष ठेवायचा. मग आम्हाला बाबा सिद्दीकींच्या गाडीचा नंबर मिळाला. कधीकधी आम्ही बाबा सिद्दीकीच्या मगबा हाइट्समधील वांद्रे येथील घराबाहेर त्यांची गाडी ये-जा करण्याची वाट पहात होतो आणि त्यांच्यावर गोळीबार करण्यासाठी योग्य वेळ आणि ठिकाणाची वाट पहात होतो. या काळात, अनमोल बिश्नोई, शुभम लोणकर, झिशान अख्तर म्हणजेच जस्सी आम्हाला हिंमत देत होते. आणि आम्हाला प्रत्येक वेळी काम करण्यास प्रोत्साहित करत होते. म्हणूनच आम्ही बाबा सिद्दीकीला मारण्याचा पूर्ण प्रयत्न करत होतो.
12 ऑक्टोबर रोजी संध्याकाळी, मी, धर्मराज कश्यप आणि गुरमेल सिंह नेहमीप्रमाणे आमची शस्त्र बॅगेत घेऊन घराबाहेर पडलो. धर्मराज कश्यपकडे गोळीबार करताना वापरण्यासाठी एक स्प्रे होता. आम्ही तिघांनी ऑटो रिक्षानं कुर्ला सोडले आणि वांद्रे येथील खेरवाडी जंक्शनला पोहोचलो. तिथून काही अंतर चालत गेल्यावर आम्ही बाबा सिद्दीकींचा मुलगा झिशान सिद्दीकीच्या ऑफिसबाहेर पोहोचलो आणि बाबा सिद्दीकींची किंवा झिशान सिद्दीकीची तिथे येण्याची वाट पाहत होतो. मग आम्हाला कळलं की, ते दोघेही ऑफिसमध्ये आधीच आले आहेत. त्या दिवशी दसरा असल्यानं रस्त्यावर मोठी गर्दी होती आणि दुर्गा मातेचं विसर्जन असल्यानं सर्वजण रस्त्यावर फटाके फोडत होते.
काही वेळानं, झिशान सिद्दीकी त्याच्या गाडीत बसला आणि कुठेतरी निघून गेला. रात्री 9 वाजल्यानंतर लगेचच, बाबा सिद्दीकी ऑफिसमधून बाहेर पडले आणि त्यांच्या गाडीत बसण्यासाठी रस्त्यावरून चालत होते. त्यावेळी मी, धर्मराज आणि गुरमेलनं संधी साधली आणि बाबा सिद्दीकी यांच्याकडे पोहोचलो, त्यानंतर मी आणि धर्मराज यांनी आमच्या पिस्तुलातून बाबा सिद्दीकींवर गोळ्या झाडल्या. प्लाननुसार, धर्मराजनं बॅगेत ठेवलेला स्प्रे बाहेर काढला आणि वापरला. आम्ही केलेल्या फायरिंगमध्ये बाबा सिद्दीकी जखमी झाले आणि जमिनीवर पडले, त्यानंतर आम्ही तिघेही आमची पिस्तूलं आणि बॅगा घेऊन तिथून पळून गेलो.
मी काही अंतरावर गेलो आणि एका इमारतीच्या कंपाऊंडवरून उडी मारली आणि तिथे उभ्या असलेल्या गाडीजवळ गेलो, बॅगेतून शर्ट काढला, तो बदलला आणि शस्त्राच्या बॅगेत ठेवला आणि ती बॅग त्याच गाडीखाली फेकून दिली. मग तिथून मी माझ्या मोबाईलच्या स्नॅपचॅटवरून अनमोल बिनोई आणि शुभम लोणकर यांना फोन केला आणि काम पूर्ण झाल्याचं कळवलं. त्यावेळी अनमोल बिश्नोईनं मला माझा फोन बंद करून कुठेतरी फेकून देण्यास सांगितलं. मी फोन बंद केला आणि तिथून थोडे अंतर चालत ऑटो रिक्षाने कुर्ला रेल्वे स्टेशनला गेलो.
कुर्ला स्टेशन गाठल्यानंतर मी तिथून लोकल ट्रेन पकडली आणि ठाणा स्टेशनला उतरलो. ठाणे स्टेशनच्या बाजूलाच एक तलाव आहे, तिथे मी पायऱ्यांवरुन उतरताना माझा मोबाईल फोन फेकून दिला. त्यांतर पुन्हा मी ठाणे स्टेशनला जाऊन पुण्याला जाणारी ट्रेन पकडली. सर्वात पुणे स्टेशन आणि तिथून दुसरी ट्रेन पकडून दुसऱ्याच दिवशी लखनौला पोहोचलो.
लखनौ स्टेशनवरुन मी बहराईचला पोहोचलो. तिथे पोहोचून मी माझे मित्र ज्ञानप्रकाश त्रिपाठी, अखिलेंद्र सिंह, आकाश श्रीवास्तव आणि अनुराग कश्यपच्या कॉन्टॅक्टमध्ये होतो. हे चौघे मला लपण्यासाठी आणि पोलिसांपासून वाचवण्यासाठी मदत करत होते. काही दिवसांनी मला असं वाटलं की, पोलीस मला पकडू शकतात. म्हणून मी नेपाळला पळून जाण्याच्या तयारीत होतो. त्यासाठी मला ज्ञानप्रकाश त्रिपाठी, अखिलेंद्र सिंह, आकाश श्रिवास्तव आणि अनुराग कश्यपची मदद करत होते. त्यांच्या मदतीनं मी नानपारा येथून नेपाळ सीमा ओलांडणार होतो, तेव्हा मुंबई पोलिसांनी मला आणि माझे साथीदार ज्ञानप्रकाश त्रिपाठी, अखिलेश सिंह, आकाश श्रीवास्तव आणि अनुराग कश्यप यांना पकडलं.
महत्त्वाच्या बातम्या
ट्रेंडिंग न्यूज
