कच्छचे रण... शुष्क... शांत... भयाण... आणि चकवा देणारं... चारी दिशेला... फक्त सन्नाटा..
जी दलदल कुणालाही क्षणात गिळंकृत करु शकते, त्याच जमिनीवर बीएसएफ जवान पाय रोवून उभे असतात. 512 किलोमीटरच्या या सीमेवर फक्त 262 किलोमीटर अंतरावर तारा आहेत. बाकी भाग... सताड उघडा...
भारत-पाकिस्तान सीमेवरील पिलर नंबर 1175...हा शेवटचा पिलर आहे, यावरुन भारत-पाकिस्तान यांच्यात कोणताही वाद नाही. या पिलरच्या उजव्या बाजूला पाकिस्तान आणि डाव्या बाजूला भारत आहे. भारताकडून बॉर्डर सिक्युरिटी फोर्स अर्थात बीएसएफचे जवान इथे डोळ्यात तेल घालून उभे असतात. मात्र पाकिस्तानचा ना कोणी सैनिक ना रेंजर इथे बघायलाही मिळत नाही.
दलदलीनं तारा लावण्याचं काम अर्धवट राहिलंय. त्यामुळे बीएसएफला इथं डोळ्यात तेल घालून निगराणी करावी लागते. पण अतिरेक्यांपेक्षा आणखी एक धोका इथल्या जवानांना मोठा असतो.
दलदलामुळे इथे सापांचा वावर अधिक असतो. त्यामुळे जवानांना समोर दुष्मनांशी आणि जमिनीवर सापांशी सामना करावा लागतो.
कच्छच्या या रणातल्या वेड्यावाकड्या खाड्याही बीएसएफसाठी आव्हान असतात... कारण मच्छिमारांच्या रुपाआड इथं कुणीही शिरकाव करू शकतो. पण त्यासाठी बीएसएफकडे एक खास टीम आहे.. ज्याचं नाव आहे... क्रीक क्रोकडाईल...
क्रीक क्रॉकडाईल दलदलीवर राज्य करतात... समुद्राच्या लाटांनाही झेलतात... घुसखोरीची खबर मिळताच... स्पीड बोटीनं तातडीने घटनास्थळी दाखल होतात..
गुजरात पोलीस स्थानिक गावकरी आणि मच्छिमारांमध्ये ताळमेळ ठेवतात. त्यामुळे कोणतीही घुसखोरी तातडीने हाणून पाडता येते.
सरक्रीक, पीर सनाईन क्री, कोरी क्रीक, देवरी क्रीक आणि हरामी नाला, याच पाच ठिकाणी सर्वाधिक घुसखोरीची प्रकरणं समोर येतात.
खरं तर इथं पाण्याचा खजिना आहे... पण सागळं पाणी खारट आहे... त्यामुळे त्याचा अजिबात उपयोग नाही... पाण्याविना जवानांची आव्हानं आणखी कठीण होतात.
कच्छच्या या रणात नेहमी मॉक ड्रीलही होत असते... कारण कधी कुठून आणि कशी घुसखोरी होईल हे सांगता येत नाही.
दिल्ली मुंबईत राहणारे आपण या शिलेदारांच्या जीवावर निवांत जगू शकतोय... या सैनिकांची ताकद, संयम आणि शौर्य... हे ऐऱ्यागैऱ्याचं काम नाही...
कच्छच्या रणमधून कॅमरामॅन सचिन शिंदेसह जीतेंद्र दीक्षित, एबीपी माझा