पोर्नोग्राफी हा शब्द काही आता हळू आवाजात उच्चारण्याचा, कानी पडला तरी ऐकणाऱ्याला एकाचवेळी उत्सुक व ओशाळे वाटायला लावणारा शब्द उरलेला नाही. ते बीभत्स असतं, उथळ असतं वगैरे दोष सांगणारे लोकदेखील ‘ते बघू नका’ किंवा ‘त्यावर बंदी घाला’ असं स्पष्टपणे म्हणत नाहीत. ज्यांना ते बघायला आवडतं, त्यांची कारणंदेखील स्पष्ट आहेतच आणि या प्रेक्षकांमध्ये स्त्रिया व पुरुष दोन्हीही आहेत. व्हिडीओ थिएटरमध्ये पॉर्न पाहिलं जाई वा घरी कुणी नसताना मित्रांनी जमून व्हिडीओ प्लेअर व कॅसेट आणून गुपचूप पॉर्न पाहिलं जाई, त्या काळात आणि आज मोबाईलवर इंटरनेट आल्यानंतरच्या काळात स्वतंत्रपणे, एकट्याने, नि:संकोच रितीने पॉर्न पाहिलं जाण्यात जमीन-अस्मानाचा फरक आहे. मोबाईल व इंटरनेटमुळे पॉर्न इतकं सहजी उपलब्ध होतंय, त्यामुळे पाहणाऱ्यांची संख्याही निश्चितच वाढलेली आहे. प्रेक्षकांना नेहमीच नव्या, वेगळ्या गोष्टी सर्वत्रच हव्या असतात; पॉर्न त्याला अपवाद नाहीच. बंदिस्त जागेत, सार्वजनिक नसलेल्या ठिकाणी-म्हणजे खासगी जागेत पॉर्न पाहणं हा कायद्यानं गुन्हा नसला तरी पॉर्न व्हिडीओ साठवून ठेवणं, ते एकमेकांना देणं-घेणं, त्याची विक्री करणं हे मात्र गुन्हे ठरतात. पॉर्नची निश्चित व्याख्या नसणं ही भारतीय कायद्यातील त्रुटी अश्लीलता विषयक कायदे भरुन काढतात. अश्लील साहित्यात पुस्तकं, मासिकं असा छापील मजकूर आणि ऑडिओ-व्हिडीओ दोन्हीही येतं. आता पोर्नोग्राफिक छापील साहित्य जवळपास लयाला गेलंय म्हटलं तरी चालेल; त्याचं कारण मुबलक संख्येने, सातत्याने व सहज उपलब्ध होत असलेले व्हिडीओ हे आहे-हे स्पष्ट आहे. नैतिक-अनैतिकतेचे मुद्दे मध्ये न आणता या विषयाची अनेक बाजूंनी चर्चा होणं अवघड वाटत असण्याच्या काळात ‘ऐसी अक्षरे’ या संस्थळाने या विषयावर २०१६ साली ‘पॉर्न ओके प्लीज’ हा एक उत्कृष्ट अंक प्रकाशित केला. याची छापील आवृत्ती कुणीतरी इंटरनेट न वापरणाऱ्या असंख्य वाचकांसाठी उपलब्ध करुन द्यायला हवी इतका त्याचा दर्जा चांगला असून त्याला संदर्भमूल्यही आहे. ज्यांनी अद्याप हा अंक वाचला नसेल, त्यांनी तो आवर्जून वेळ काढून वाचावा. आज मी त्यावर पुन्हा एकदा नजर टाकली, याचं कारण एक चांगली बातमी आहे.

चौकट

Continues below advertisement

.............

लहान मुलांना पॉर्नमध्ये वापरले जाऊ नये, म्हणून एखादा कायदा अस्तित्वात आहे का?

Continues below advertisement

हो. लहान मुलांना अशा कामांसाठी वापरणं हा आंतराष्ट्रीय स्तरावरच खूप मोठा गुन्हा मानला जातो. भारतीय माहिती-तंत्रज्ञान कायद्याबद्दल म्हणाल तर कलम ६७ ब हे लहान मुलांना पॉर्नमध्ये वापरण्याच्या विरोधात आहे.

लहान मुलांना कोणत्याही लैंगिक कृत्यामध्ये सहभागी असलेले दाखवणाऱ्या ई-साहित्याचे प्रकाशन किंवा प्रसारण करणं यासाठी कायद्याने शिक्षा आहे. या ई-साहित्यात चित्रफिती, छायाचित्रं, मजकूर, डिजिटल छायाचित्रं अशा सर्व गोष्टींचा अंतर्भाव आहे. अशा गोष्टी तयार करणं, जमवणं, शोधणं (seeks), आंतरजालावर शोधणं (browse), डाऊनलोड करणं, त्यांची जाहिरात करणं, त्यांना प्रोत्साहन देणं, आदानप्रदान करणं किंवा वितरित करणं हा गुन्हा आहे. ऑनलाईन नातेसंबंधांत (इंटरनेटच्या माध्यमातून) लैंगिक क्रियेसाठी मुलांच्या मनात भावना वाढीस लावणं, त्यांना फूस लावणं (Cultivate, entice or induce) हे सारे गुन्हे मानले जातात. लहान मुलांचा कायद्याच्या दृष्टीने खूपच विचार केला जातो. त्यांच्यासाठी अनैतिक मानवी तस्करीविरोधातला कायदा आहे, लहान मुलांसंबंधी संरक्षण कायदा (चिल्ड्रेन प्रोटेक्शन अ‍ॅक्ट) आहे. अशा चार-पाच कायद्यांमधून मुलांचे शोषण, लैंगिक शोषण आणि तस्करी या सर्वांविरोधात मुलांचे रक्षण केले जाते.

(अॅड. विकी शाह यांच्या मुलाखतीतील अंश; ‘ऐसी अक्षरे’ या संस्थळावरील ‘पॉर्न ओके प्लीज’ या अंकातून साभार)

............. भारतात केंद्र शासनाने लहान मुलांचे शोषण करणारे कोणत्याही प्रकारचे व्हिडीओ आणि छायाचित्रे यांना प्रतिबंध करण्यासाठी हॉटलाईन विकसित करण्याचा निर्णय घेतला असून, त्यासाठी शासन 'इंटरनेट वॉच फाऊंडेशन'सह 'आरंभ इंडिया' या संस्थांची मदत घेण्यात येणार असल्याचं जाहीर केलं आहे. या संदर्भात केंद्रीय महिला व बालविकास विभागाकडून पहिली बैठक घेण्यात आली असून येत्या ऑगस्ट महिन्यापासून लहान मुलांचा वापर करुन तयार करण्यात आलेल्या पॉर्न व्हिडीओ आणि छायाचित्रांना अटकाव करणाऱ्या हॉटलाईनचं काम सुरु होईल, असं जाहीर करण्यात आलं आहे. आपल्याला कोणत्याही संस्थळावर असे व्हिडीओ/छायाचित्रे दिसली तर या हॉटलाईनला आपल्या नावासह अथवा निनावी राहूनही आपण माहिती देऊ शकतो; त्यानंतर त्वरित या आक्षेपार्ह गोष्टी त्या संस्थळावरुन हटवण्यात येतील, तसेच त्या संस्थळावर कायदेशीर कारवाई देखील करण्यात येईल. यासाठी ‘लहान मुले’ नेमकी कोणती म्हणायची या प्रश्नाच्या उत्तरादाखल ‘दोन ते अठरा वर्षां’च्या सर्व मुलामुलींना ‘लहान’ समजले जाईल, असं सांगण्यात आलं. आरंभ इंडियाच्या संकेतस्थळावर २०१६ पासूनच लहान मुलांच्या लैंगिक शोषणाबाबत जनजागृतीसाठी प्रयत्न सुरु केलेले असून, तिथं सध्याही अशा व्हिडीओ/छायाचित्रे यांबाबतच्या तक्रारी दाखल करण्याची सुविधा उपलब्ध आहे. आरंभ इंडियाकडून ही माहिती इंटरनेट वॉच फाऊंडेशनकडे पाठवण्यात येते. ते या आक्षेपार्ह गोष्टी तत्काळ हटवण्याचं काम करतात. दोन वर्षात आठशे जणांनी या सुविधेचा वापर करुन तक्रारी नोंदवल्या आहेत. शासकीय सहभागामुळे ही जनजागृती आता अधिक व्यापक प्रमाणावर होऊ शकेल. लहान मुलांच्या लैंगिक शोषणाच्या केसेसचा अभ्यास करताना असा एक निष्कर्ष निघाला की, यामागील कारणांमध्ये मुलांचा सहभाग असलेल्या पॉर्न व्हिडीओजचं आणि नेटवर उपलब्ध असलेल्या लहान मुलांच्या अश्लील छायाचित्रांचं वाढतं प्रमाण हे एक मुख्य कारण आहे. मात्र त्याला चाप लावण्याचे प्रयत्न आपल्याकडे क्वचित होतात आणि ज्या संस्था असं काम करत आहेत, त्यांचे प्रयत्न पॉर्न व्हिडीओजच्या प्रचंड वेगाने वाढणाऱ्या संख्येसमोर अत्यंत तोकडे आहेत. मुलांच्या नकळत/त्यांना माहित नसतानाच बहुतेकवेळा असे व्हिडीओ घेतले जातात आणि ते व्हायरल व्हायला अक्षरश: काही सेकंद पुरतात. अनेकांना हे गैर असल्याचं लक्षात आलं, तरी त्याबाबत तक्रार कुठे करायची वा हे इंटरनेटवरुन नष्ट केलं जावं म्हणून काय करायचं याची कल्पना नसते. खेरीज हे जगातल्या कुठल्या देशातून केलं जातंय, हेही अनेकांना समजत नाही. अशावेळी केंद्र सरकारने याबाबत निश्चित भूमिका घेऊन पाऊल उचलणं, ही एक चांगली गोष्ट आहे; कारण मोबाईल व इंटरनेट दोन्हीही वापरणाऱ्या विविध वयोगटातील स्त्रिया, पुरुष व लहान मुलांचीही संख्या प्रचंड वाढते आहे. त्यामुळे गुन्ह्यांचं प्रमाण वाढण्याची शक्यताही नाकारता येतच नाही. तंत्रज्ञानाचा वापर अधिक सजगपणे केला जावा म्हणून समाजात कायदेशीर जरब बसवणे गरजेचे आहेच. बालहक्क-मुलांचे अधिकार, बालमजुरी अशा मुद्द्यांवर अनेक स्वयंसेवी संस्थांची कामं सुरू आहेतच; त्यात बाल लैंगिक शोषणाचा मुद्दा काहीसा दुर्लक्षित राहतो; असं काही कार्यकर्त्यांचं मत आहे. या विषयातले अपुरे आणि अनेक त्रुटी असलेले कायदे हे त्यामागचं मुख्य कारण आहे. पिंकी विराणी यांचं ‘बिटर चॉकलेट’ हे अंगावर काटा आणणारं पुस्तक नुसतं चाळलं तरी या प्रश्नाचं आणि त्यावरील उपायांच्या तीव्र गरजेचं गांभीर्य आपल्या ध्यानात येऊ शकतं. त्यामुळे केंद्र शासनाने उचललेलं हे एक लहानसं पाऊल देखील स्वागतार्ह आहे, असं म्हणावं लागेल. 000

संबंधित ब्लॉग :

चालू वर्तमानकाळ : (45) आईची जात

चालू वर्तमानकाळ (44) : माणसं मरणार असतात...!

चालू वर्तमानकाळ (43). रताळे, केळे, आंबा, खीर वगैरे

चालू वर्तमानकाळ (42) : कॅज्युअल सेक्सची पहिली गोष्ट

चालू वर्तमानकाळ (41) : वय स्वीकारण्यातली सहजता

चालू वर्तमानकाळ (40) : मनातल्या मनात मी

चालू वर्तमानकाळ (39) : लेदर करन्सीच्या पायघड्या

चालू वर्तमानकाळ (38) : आमचं काड्यामुड्यांचं घर रं या सरकारा...

चालू वर्तमानकाळ (37) : वंचितांच्या यशाची शिखरं

चालू वर्तमानकाळ (36) : अजून कशा- कशासाठी कोर्टात जायचं?

चालू वर्तमानकाळ (35) : त्या पळाल्या कशासाठी?

चालू वर्तमानकाळ (34) : बघे, सेल्फीटाके आणि पायकाढे 

चालू वर्तमानकाळ : (33) : अभ्यासकाचे जाणे!

चालू वर्तमानकाळ (32) : आमचा काय संबंध!

चालू वर्तमानकाळ (31) : आमचा काय संबंध!

चालू वर्तमानकाळ (31) : शेवटचा दिस गोड व्हावा

चालू वर्तमानकाळ (30) : बाई, आई, स्तनपान, चर्चा... वगैरे

चालू वर्तमानकाळ (29) : बरी या (अकलेच्या) दुष्काळे पीडा केली!  

चालू वर्तमानकाळ (28) : सुंदर, सजलेल्या, तरुण बाहुल्या

चालू वर्तमानकाळ (27) : दुसरी बाजू… तिसरी, चौथी, पाचवी बाजू वगैरे 

चालू वर्तमानकाळ (26) : द आदिवासी विल नॉट डान् चालू वर्तमानकाळ (25 ) : कौमार्य चाचणीचा खेळ व पुरुषार्थ चाचणीचं दिव्य

चालू वर्तमानकाळ (24) : पॅनिक बटण आणि इ–संवाद वगैरे

चालू वर्तमानकाळ (23) : पितात सारे गोड हिवाळा?

चालू वर्तमानकाळ (22) : लहानग्या सेक्स डॉल हव्यात की नकोत? चालू वर्तमानकाळ (21) : आनंदाची गोष्ट चालू वर्तमानकाळ (20) : एका वर्षात अनेक वर्षं चालू वर्तमानकाळ (19) : रोशनी रोशनाई में डूबी न हो…  चालू वर्तमानकाळ (18) : मुखवटे घातलेल्या बातम्या चालू वर्तमानकाळ (17) : पशुपक्ष्यांत ऐसे नाही… चालू वर्तमानकाळ (16) : असं क्रौर्य कुणाच्याही वाट्याला येऊ नये! चालू वर्तमानकाळ (15) : दीपिकाचं नाक, रणवीरचे पाय आणि भन्साळीचं डोकं चालू वर्तमानकाळ (14) : दुटप्पीपणाचं ‘न्यूड’ दर्शन चालू वर्तमानकाळ (13) : ‘रामायण’ आणि ‘सुहागरात’ व ‘रमणी रहस्य’   चालू वर्तमानकाळ (12) : लोभस : एक गाव – काही माणसं चालू वर्तमानकाळ (11) : सूट घातलेली बाई आणि वस्तुरुप नग्न नर चालू वर्तमानकाळ (10) दंशकाल : गूढ, विज्ञान आणि तत्त्वज्ञानाची सांगड चालू वर्तमानकाळ (9) : बाईच्या थंडगार मांसाचे अजून काही तुकडे चालू वर्तमानकाळ (8) : बिनमहत्त्वाचे (?) प्रश्न आणि त्यांची हिंस्र उत्तरं चालू वर्तमानकाळ (7) : अरुण साधू : आपुलकीच्या उबदार अस्तराचं नातं चालू वर्तमानकाळ (6) : उद्ध्वस्त अंगणवाड्या चालू वर्तमानकाळ (5) : अनेक ‘कुत्र्या’ आहेत या देशात… चालू वर्तमानकाळ (4) : जन पळभर म्हणतील… चालू वर्तमानकाळ (3) : आईचा घो आणि बापाची पत चालू वर्तमानकाळ (2) : अब्रू : बाईची, गायीची आणि पृथ्वीची! चालू वर्तमानकाळ (1) : स्वातंत्र्याचं सावळं प्रतिबिंब